Voor onze jongens en meisjes

Wanneer u de commentaren bij de slagen leest let dan goed op de
kleine lettertjes. Ook op de in het wit gestorte
noten bij de kleine lettertjes.

Pioneer, eerstgeborene,
Deep Impact, Cassini: waak met ons.

Wat moeten we dan? Verliezen,
is dat het idee?
Ben je zo dol op stukgaan?

Voyager, Ascender,
Rosetta e.a.

Voor wie? Voor de jongens op brommers,
voor onze jongens en meisjes natuurlijk,
opdat zij allen één zijn.

Herschel        Buraq
Wij wijken niet

Zitten we nu voor eeuwig vast
in low earth orbit?

Pauze

Na in de eerste helft van zijn college over
intertekstualiteit de relatie tussen taal en
werkelijkheid te hebben geproblematiseerd
neemt hij plaats op de bril.

Het koude plastic kleeft. Alles lijkt hem zo
vlak sinds hij alleen is.
Het valt hem zwaar nog langer
ironie te betrachten.
Zijn borst klapt steeds verder in van
ruimte.
Eenmaal opgestaan overziet hij door het raam
de grootstad.

Onwennig neemt hij zijn lenzen weg en
ziet een
glans over de daken die opspringt,
welft en in zichzelf verdwijnt.

The Bukowski Tapes

De avond is natuurlijk weer
die ene vent, pratend tegen de scheuren
van het scherm.
Hij riekt.

Zo'n mooi krakend
muziekje, aan het begin
en aan het eind.

Soms is hij mild,
soms is het alsof hij denkt aan vier uur film
voor de vleugel- en gewone lammen.
Aan dat sputterend deuntje
op 't eind.

Dankbetuiging aan de Gruweletser

Vandaag geen gedicht, maar een melding. Vanaf nu zal zo nu en dan de achtergrond
van deze blog veranderen. Beeldend kunstenaar en Gruweletser Daniel Labruyere zal af en toe
een afbeelding maken naar aanleiding van een gedicht van mijn hand.
De huidige afbeelding werd gemaakt naar aanleiding van het jongste gedicht: 'Bosrijke omgeving'.

Binnenkort zal Daniel op zijn website http://www.potjeart.com/ ook het nieuwe scrapbook
lanceren: een combinatie van woorden (van mijn hand) en beelden (van Daniel) die een omgeving vormen waar je zelf als gebruiker per muisklik doorheen kunt reizen.
Stay tuned.

Bosrijke omgeving

Hij reed ons door de bosrijke
omgeving.
Ik keek naar de formele bomen,
naar het kalende achterhoofd van de chauffeur
en vervloekte het. 'Even uitwaaien', zei de debiel.

Dat de wind alles
uit maakt, ons allen uitwaait,
is erg genoeg. Debiel.

Night in Tunisia

de ertussen spelende
mens
        Die gebouwen en zerken en dijken
daartussen bedoel ik
Op een steeds toevalliger manier door die dingen heen
zo wil ik het zeggen

het losbarstend geheim
kantelend
als het weer

nog een keer dansen op de zachte suis
die stilte
heet

maar muziek tussen muziek is

Anastasis

 H. Catharijne, heerlijke kanker,

ik roep tot U, juist deze nacht.

Gij vloek, gij woeker die Utrecht op haar pittoreske

knietjes dwingt.

Lach je gotische baleinen bloot Utrecht!

Vannacht wil ik je maaginhoud.

Hoest je daklozen op, je afgedraaide

sociologen, theologen, nijvere, doodvermoeide pedagogen,

je stokoude rochelaars op wielen.

Spuw je hoeren uit.

Laat boten vol misbruikte vrouwen  jouw

elegante grachten opdrijven. Die stinkende rimpels.

Beken je eenzamen en je doden.

Genees van je behaagziekte, beken!

Stop met dat godverdomse wroeten

in die ouwe o zo tragische kloteziel van je.

Lik je neo-wonden niet meer.

H. Catharijne, ik bid voor de koning van La Brochette.

Verdelg de ballen die hem iedere nacht beschimpen.

H. Catharijne, ik bid voor het bibliotheekpersoneel.

H. Catharijne, ik bid voor die ene caféhouder (Gij weet alle dingen).

Ik bid voor de gruweletser en zijn thuiskomst.

Ik bid voor straatkrantverkopers,salsa-instructeurs en de Bunnikside.

Ik bid u voor wie eenzaam is in Kanaleneiland.

Voor wie wegrot in het doolhof van

Overvecht.

Ik bid u voor de prachtwijken.

Voor de IBB bid ik, voor haar snelle ondergang, voor de moegerukte jongens met een gapend

gat ter hoogte van hun dromen, voor de lamgefeeste meisjes met hun schorre kelen die

zijn uitgeschreeuwd.

Ik bid voor de dichtkunst, de slams en de clubjes.

Voor het cynische flesvolk met Andere Ideeën. Voor de rancuneuzen.

Voor de man met moorddiners in zijn kelder.   

Voor Rijndert die DNA isoleert,

voor Léjon die toneel in lege lokalen speelt,

voor Daniël die werk zoekt en tekent en tekent,

voor Alessandra die niet kan slapen,

voor Laurie die rouwt en levers geneest. Blijf bij haar.

Voor dat smerige provinciestadje, H. Catharijne.

Voor de aartsbisschop en de plastic engelen.

Voor mijn mank, gevallen gebed.

hoogliedje

wij hebben stilte van de buren

afgetapt

kneden de huid 

van een kaars

je ogen zijn duivenogen

    ons bed groent

ons humeur wordt beter van oneliners

het leidingwater, we hebben het gedronken:

wij zullen hier blijven

het gaat om inspringen

er was een gat

    de zangtijd genaakt

wij hebben gedronken en

blijven 

Buren

Gris je spullen bijeen.
De sloopdatum kruipt steeds langzamer. Nog geen
bericht.

Dit is een weinig spraakzaam programma. Zeg nu zelf:
hoe een bed wint van een man,
de Italiaanse droom zich opdrinkt.

Pak je kleren. Ik denk dat je weer hebt
opengehaald.

Je komt er nooit
tussen- dat is het probleem.
Kijk die 'locals' zijn dan opeens je buren!
Wat moet je zeggen
tegen elkaar?

Proef

Voor de tweede keer was hij zijn handen, stapt op.
Daar kijkt hij naar de natuur, enkele bekende werken.
Normaal verveelt het. Nu is alles goed.

Ook toen hij de wanden doof
kalkte kwam de schelle vork binnen:
de uitslaande smalltalk.

Je hebt zelfvertrouwen. Je hebt een lijst met onderwerpen in je hoofd, nu
moet het dan echt gebeuren. Trek die stoute schoenen maar aan en begin
met smalltalk.

In de natuur valt ondertussen blad
met sierlijk instinct. Hij gaapt maar voelt zich fris.
Alleen zijn handen plakken
een beetje.

Leer hoe je het maken van een praatje voorbereidt, hoe je een gesprek opent, gaande houdt en
weer beëindigt.

Eén nagel van zijn rechter-
hand in het hart
van een berk.

Hij verwacht
sloom donker sap

Er zijn veel dieren

Er zijn veel dieren, maar ik ken ze

niet bij naam.

Ik vergeet dat soort dingen

om hier een vreemde te worden.

Als op bevel draait zich iets groots om in mijn maag,

het monster Pathos.

Mijn telefoon gaat en zegt

kom!

We praten over een boek,

dat gezapig op tafel ligt

(doe het maar niet open,

het zit vol gewichtige somberheid).

Ongemerkt bekruipt het behang de muren.

Eens wordt alles op een groteske,

onvermijdelijke manier nieuw.

Stad aan het Haringvliet III

Ik raad niemand aan ook maar een voet te zetten
op de trage dijken, op het uitgemergeld gors.
Wie er toch komt en eet
van wat daar woekert
in de muffe hofjes
zal er blijven.
Daar helpt geen bus, geen groet, geen brug,
geen vertrek meer aan.

Stad aan het Haringvliet II

In Stad aan het Haringvliet woonden we.
Graag zou ik haar stenen verspreken tot Kortrijk, Oestgeest, of een andere plaats
die alleen in de literatuur bestaat.
Maar Stad aan het Haringvliet bestaat echt
en ik raad niemand aan er heen te gaan.

Stad aan het Haringvliet I

Al snel hadden we het gras op
plagiaat betrapt.
Het groeide overal zo rucksichtlos
en overal verborg het soldaten.

we fietsten/ zwommen zacht plonzend langs riet/
onder een omhoog geploegde hemel

links van ons het Holle Veld: pal en
magisch

er gebeurde geen klote

Namiddag

Ik dwaal nog wat door de omstandigheden.
Het wil niet uit mijn hoofd dat hier weer een aard-
beving zal komen.
Ik ga mijn gang- vergis je niet-

maar vraag me af wat ik nu begroet
in de lucht van ongebluste kalk die zich begint te sluiten.