Van minuut tot minuut zou er niets van mij
overblijven.
Een wandeling met aan weerskanten bedwelmende
aspecten leerde mij dit.
Ik brak een angst aan die hier op had gewacht.
Het aanbreken van een angst na jaren van plompe,
aromatische stilte is niet niks, maar ook zeker geen
spektakel.
De extremiteit ervan wordt binnensmonds ervaren.
Ik zou het je willen toefluisteren, maar moet mijn
systemen
in acht nemen.
De locaties waar wij kwamen waren motoren van een
sadistisch raadsel.
Een raadsel dat door sadisten was bedacht, maar ook
een eigen sadisme bezat,
dat er niet door de makers was ingelegd.
Toen wij ons afgrijzen lieten blijken wees men ons
op
de grote verscheidenheid.
Wij moesten toch toegeven dat de grote
verscheidenheid indrukwekkend was
en ongeëvenaard. Wij zagen ons genoodzaakt hierin te
overnachten.
Na vier nachten besloten wij te vluchten. Na vier
nachten reden wij,
met gedoofde koplampen, de bedwelmende aspecten in.
Het was stil, wij leken niet te worden opgemerkt.
Voor ons was geen plaats
en geen omgeving om een plaats in te hebben.
De locaties stelden ons voor vragen.
Bevonden wij ons op de graden van de grote
verscheidenheid
of waren wij buiten zicht?
Wij sliepen dag na dag in zonder dit te weten.
