VIII
Voor Frank Keizer
Onmogelijke muziek waarin ze triomfantelijk
lelijk buigen. Niemand
Accepteert dit systeem beter dan dichters. Hun pijnen genezen
in een handomdraai.
Jaag
op de juiste dieren. Ik kan dit niet. De poëzie
Van het absurde gutst door epileptische schermen.
Epileptische schermen praten tegen ons.
6.
Het gedicht begint zich te spiegelen.
De identiteit van de dichter klaart op.
Waarom kunnen wij geen liedjes zingen zoals nachtegalen? Omdat wij geen
nachtegalen zijn en ook nooit kunnen worden. De dichter bijt op hout
en blijft alleen. Ik stelde je vannacht voor als een radeloze moederkangeroo. Je schreeuwde.
7
Ik stel mij Frank voor met een lege buidel. De buidel is warm. Waar warmte is
is een lichaam. Wie zoiets weet wordt gek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten