Hij ontwaakt aan de oever van een snelweg.
Daar merkt hij dat zijn denken terugdenken is,
zijn kop een stafkaart.
Dan gaat de urn ongezien open:
bloeit met de felheid van Los Angeles
Hij denkt aan plattegronden van de DODE ZEE. De koffie van Pouchkine. Zedig bedekte beelden die hun achterste bevoelen. Verfwordend vlees. Borsten als kopjes
Alles maakt hem dorstig. Nu naar huis naar huis,
hij zingt:
de urn kan niet zingen, de urn is een freakshow, de urn is een kijkkist, de urn is on-
Grieks, de urn is de lul van geleerden, de urn is een
hun-ker-ing ontvleesd krot!
de urn is een liefdeslied
Geen opmerkingen:
Een reactie posten