Dames en heren volgers, vandaag een kort gedicht, een vingeroefening (vergeef mijn nog geringe aantal posts):
Echt. Ik ben de jager op het
wad die met knoestige knuppel en staal piepende
watermuisjes tot bloederige
gortepap mept.
Woede wordt ritueel zachter en
warmer, maar echt;
ik ben de doder boven het getij
in lange rij en plassen donker vocht liggen ze op het strand lekken
verleden en What a beautiful day
Geen opmerkingen:
Een reactie posten