Alle herinneringen van vader en moeder betreffen het eerste kind. Weet je nog dat je een pepermunt altijd 'puntenmoek' noemde, kreeg ik minstens drie keer per jaar te horen van mijn ouders. Ja, dat wist ik nog wel. In ieder geval wist ik het dankzij die verhalen, die mythe's of nietszeggende mechaniekjes. Over Bil, mijn broer, wist nooit iemand iets te vertellen. Ja, het duurde heel lang voordat hij zijn eerste hoge woordje eruit perste, dat wisten ze nog wel te vertellen. Maar wat koop je daarvoor?
Een tweede boek schrijven schijnt ook lastig te zijn. Zeker als het eerste een succes was natuurlijk; dat is eerst de Bijbel schrijven en dan nog beginnen aan een nieuw werk.
De tweede prijs bij het songfestival krijgen, dat lijkt me trouwens ook niets. De eerste zou ik al niet graag willen hebben, laat staan de tweede.
De scherpe lezer doorziet mij natuurlijk al lang. Dit is mijn tweede blog. Onwennig is het niet? En wat langdradig misschien. Ik moet nog veel leren, zie je. Dus bij gebrek aan moed een echte tweede blog te schrijven; een korte overpeinzing over 'het tweede'. Morgen zijn we bij drie. Dat is niet moeilijk, drie is luxe: morgen iets over de Drievuldigheid. Of de musketiers of over Rutte, Verhagen en Wilders.
Conclusie: beginnen is makkelijk, een grap, een inval, al het tweede is moeilijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten