Vandaag zijn we onder elkaar.
Nog even
treuzelen bij de jassen die
ranzig opengaan en geur uitblazen,
de keuken is het grootste schaakbord.
Elke tik van drinkglas op aanrecht moet
natuurlijk zijn. Het hoofd net iets schuiner, net iets
koeler, heb ik geen roos?
Iedereen is lief en pafferig en
voelt zich heel erg thuis. Daarom gaat dit gedicht over
herkenbare, dagelijkse dingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten