dinsdag 29 maart 2011

Opvallend vroege recensie van mijn verzamelde essays

In het onlangs verschenen, vuistdikke boek
Katloze Zakken
zet Maarten van der Graaff zijn wereldbeeld
definitief uiteen.
En dat is geen pretje.
Dat is verre van prettig,
en het duurt ruim negenhonderd pagina's.



Wie zich een weg weet te banen
door het essay waarin de auteur
op zoek gaat naar de representatie van het werk van
Andy Warhol in de populaire cultuur,
kan zich vervolgens laven
aan verslagen van dagelijkse beslommeringen,
alles opgedist met een salonfähige ironie.
Neem bijvoorbeeld het essay:
'Trimsalons en andere spirituele plaatsen',
waarin over de uitbater van de salon wordt gezegd:
'gezien zijn voorkeur voor ingezeepte
poedels en flamboyant gekamde collies
moest deze veertigplusser wel een sober,
authentiek mens zijn'.



Hoe heeft de veelbelovende dichter van ooit
zijn leven zo kunnen vergooien?



In de inleiding stelt van der Graaff:
'wie sluw genoeg is om net iets
minder lui te zijn dan de rest,
gaat de boeken in als een genie.'



Dit is wellicht de enige hoop
voor dit nauwelijks verkochte werk.
Alleen al vanwege de onleesbaarheid
is Katloze Zakken
gedoemd een onbetwistbare klassieker te worden.














vrijdag 25 maart 2011

Vriendenboekje

L.C. Steinbusch
Elk op maat gesneden beeld moet worden
stukgesmeten:
dit zijn mijn scherven
 als collage van negatieve ruimte.

Liggend in het park, naast jou,
ben ik niet bang meer.
Zolang jij kijkt is alles
meer dan een
aftands decor.

Je bent zo levend.
Ik kan je niet vermoorden.

maandag 21 maart 2011

Bericht aan een Onbekende V



Gedicht voor de ledematen van November Day op zijn profielfoto


Onze folteringen werken,
schreeuwen, kwakkelen,
treuren, gaan dood.


Wij zijn gek op onze folteringen,
onze dichtslibbende moordkuilen:
wij zijn gek op herkenning.


Maar wel gevoelig!
Zie de eeuwige wond
in F mineur.
Het gouden orkest
van het lijden.


Wij zijn dol op


verontrusting.


Onze tandloze, rotsvaste
zelfverminking.

vrijdag 18 maart 2011

Bericht aan een Onbekende IV



Gedicht voor de schaduw van Thijs Debrouwer op zijn profielfoto


Onder het regime van de zon
was je een leugenaar.


De zon is een ernstige
huidkanker.
Jij bent hem te komisch, te abrupt
en te vlak.


Maar ik wil met jou walsen,
traag en koket.
Ik wil dat je knipoogt,


met je kont draait
en sterft.

donderdag 17 maart 2011

'De levenskracht herstelt en reanimeert'



Gruweletser D. Labruyere maakte de schets in de vorige post tijdens de tweede sessie 'Overuren', die via een livestream te volgen was op deze blog. Ik maakte vijf gedichten bij deze afbeelding, ook die zijn in de vorige post te bekijken. Bij deze dan het eindwerk van D. Labruyere. Het citaat in de titel is afkomstig uit het Boek der Rusteloosheid van Pessoa.

maandag 14 maart 2011

Overuren: Albert Heijn suid afrika droe rooi sappig fruitig, 1L, 4,40 euro: De levenskracht herstelt en reanimeert.

Resulaat van de onderstaande live-sessie die ook op facebook was te zien. Het citaat in de titel is van Fernando Pessoa: 'de levenslust herstelt en reanimeert'.




I


Het is waar, ik jank niet veel:
treinen schieten elke ochtend
weg. Mijn ontlasting is niet te brijig,
niet te hard.

Mijn kaken komen niet tot rust,
met tong en lippen zoek ik een idool.
Dan eet ik, leun
achterover in een roes van kalk,
spuug en ga weer slapen.

Ik jank niet te lang.
Honger, wierook, kutten:
glanzende treinen.
De ochtend is mijn verslinder.



II


De ochtend is mijn verslinder.
Wie zal mij iets doen?

Wie zal mij komen storen
met een wormstekig verhaal over alle
troep uit de musea,
de depots van het vluchtig gejank?

Ik koop mijn eigen tragedie,
verder poep ik goed.



III


Ik koop mijn eigen tragedie
(mijn vermogen is gering).
Ik wil je bewegingen,
je oprispingen.
Maar alle dingen worden nieuw.

Alles ademt, blaakt, kraait,

mijn eetlust eist gehoorzaamheid.



IV

Mijn eetlust eist gehoorzaamheid.


Er moeten kinderen komen,
geen getreuzel.


Ik zal ze hun lichamen leren haten,
ik zal ze een schuine mop vertellen.
Ik zal ze leren drinken.
Dan maak ik plaats voor de ochtend
en zullen ze boeten.





V

Ze zullen boeten.

Ze zullen hun geilheid met
pluche leren bekleden.
Hun lendenen zullen branden bij de gedachte aan
de krach.

Even zullen ze janken,
op gezette tijden voor het oog van de naald.

Maar hun kaken zullen niet rusten,
ze zullen gehoorzamen aan hun eetlust.

De ochtend zal hun verslinder zijn.

Overuren: Albert Heijn suid afrika droe rooi sappig fruitig, 1L, 4,40 euro: De levenskracht herstelt en reanimeert.


Watch live streaming video from potjeliveart at livestream.com

vrijdag 11 maart 2011

Overuren: Cabernet Sauvignon Merlot 2010, 2,95 euro


Resultaat van een live-sessie op Facebook over de drank.
Beelden: Daniel Labruyere. Gedichten: Maarten van der Graaff.


                       Aan Dionysos


                      Op jouw eiland vond ik niets
                      dan een kruis en een zeikende
                      stakker.


                      Ik zou mijn gebit, mijn zachte

                      kont, mijn gevoelsleven,

                      onder ogen willen komen.
                      Ik ben het walgen moe
                      (en mijn berouw).




                       Creatief boekhouden

                       Ik kan zo lang naar mijn kop kijken.
                       Hoe er gaten invallen,
                       hoe alles rimpelt, even, en dan dichtslaat.
                       Hoe er toch een stralend 
                       gemak zichtbaar blijft, 
                       als je goed kijkt.



                      Het is de speelruimte.
                      Het zijn de dranghekken.
                      Het is de achtertuin waaruit hij wil
                      vertrekken. Maar hij gaat niet en
                      aait de stenen. 



donderdag 10 maart 2011

Ballad

Ze kunnen ompleuren.
Mijn haat is volkomen.
Daar zal het niet aan liggen.

Laat ze elkaar bij dageraad,
als de dansers zijn afgetaaid
en de hoop er vredig bij ligt,
wurgen met gekartelde tongen.
Laat ze de meisjes die ik heb bewonderd
opgeilen, omliegen
en doven.

(refrein herhalen)






zaterdag 5 maart 2011

Bericht aan een Onbekende III



Gedicht voor Josephine Beijer op haar profielfoto

Edie Sedgwick is wurgbaar,
ze is ondoordringbaar week en biedt haar hals aan.
Edie Sedgwick is drinkbaar.

Wie haar drinkt moet blijven,
ook in de zomer.
Wie haar drinkt moet rusten.

Niemand zal je ooit iets doen,
niemand zal je ooit bereiken.
Nu ben je voorgoed
gewapend licht.