Er zijn veel dieren, maar ik ken ze
niet bij naam.
Ik vergeet dat soort dingen
om hier een vreemde te worden.
Als op bevel draait zich iets groots om in mijn maag,
het monster Pathos.
Mijn telefoon gaat en zegt
kom!
We praten over een boek,
dat gezapig op tafel ligt
(doe het maar niet open,
het zit vol gewichtige somberheid).
Ongemerkt bekruipt het behang de muren.
Eens wordt alles op een groteske,
onvermijdelijke manier nieuw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten