Na in de eerste helft van zijn college over
intertekstualiteit de relatie tussen taal en
werkelijkheid te hebben geproblematiseerd
neemt hij plaats op de bril.
Het koude plastic kleeft. Alles lijkt hem zo
vlak sinds hij alleen is.
Het valt hem zwaar nog langer
ironie te betrachten.
Zijn borst klapt steeds verder in van
ruimte.
Eenmaal opgestaan overziet hij door het raam
de grootstad.
Onwennig neemt hij zijn lenzen weg en
ziet een
glans over de daken die opspringt,
welft en in zichzelf verdwijnt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten