Toen hij de klipper als kind tekende, wist hij niet dat die klipper (afgeladen met strijders) meer was dan een tekening van speelgoed. Zo'n schip is eigenlijk een icoon van een machtsstructuur in de geschiedenis.
Luc Tuymans vertelt dit in een filmje; hij loopt door de galerie van David Zwirner in New York en praat over zijn werk 'Corporate'. Ik denk aan al die zeegezichten, die o zo Hollandse zeegezichten. Bruisend schuim, glanzende planken en de driekleur (felle zon). Dat zijn geen onschuldige beelden, dat weet ik, maar toch vind ik die schepen nooit echt bedreigend, of bijster interessant. De nostalgie zit in de weg, het gedateerde van zo'n schip en- Tuymans heeft gelijk- de kindertekening. Vaak ben je te lui om achterdochtig te zijn. Op zo'n kindertekening, die thuis nog heel lang is bewaard, stond het dek propvol mannen met zwaarden en pistolen, de boeg gleed dramatisch door de blauwe stift. Op 'Corporate' van Tuymans, uit 2010, is het water beton. Het schip is eerder het negatief van een schip. Zoals een icoon in de Orthodoxe traditie een venster op het goddelijke is, is dit haast serene spookschip een venster op de macht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten